Roman-Sculeni(123)-Tintareni(0)

Ja, inderdaad, de laatste 140 km. heb ik dus niet gefietst.

Na de roemeense douane over 600 m. niemandsland naar de moldavische douane. Ja, dit is nog een echte grensovergang. Sta in de rij tussen de auto's te wachten als het begint te regenen. Een vriendelijke douanbeambte wenkt me naar voren onder dak. Paspoort graag. Mee naar binnen. Helm af, pet af, zonnebril af. Ja, ik ben het inderdaad. Geeft door het loket paspoort terug en berg ik weer op in mijn stuurtas. Net klaar, komt een andere platte pet mijn paspoort vragen. Ik weer opgediept. Waar ik heen ga in Moldavie. Naar Tintareni, nooit van gehoord. Aneii Noii, dat was wat bekender maar ondertussen komt er iemand achter me staan die me duidelijk maakt dat hij naar Tintareni moet. Met een rode bestelbus. De verleiding was toen wel heel groot om te vragen of ik mee kon. Dat kon. Na een uurtje of zo en ik weet niet hoe vaak het woord mafia uitgesproken te hebben gingen we rijden. Het blijkt dat je hier van de overheid alles moet kopen maar niet via de officiele weg, als je begrijpt wat ik bedoel.

Hij had haast en over moldavische wegen ging het snel naar Tintareni. Hij nam wel risico's die ik niet genomen had maar je geeft je dan toch maar over en vertrouwt er op dat hij ook heelhuids aan wil komen. Mijn fiets en de bagage lag trouwens tussen de pakken Ariel waspoeder en kinderfietsjes en autobanden en weet ik wat hij nog meer in Berlijn opgescharreld had. We hebben 130 km. afgelegd zonder communicatie. We zeiden wel eens wat tegen elkaar maar dan staken we de handen ook maar weer in een hulpeloos gebaar in de lucht dat het niet werkte.

De ontvangst bij Sam en Rodica was allerhartelijkst en van Sam heb ik al heel veel over Moldavie en Bethania gehoord. Heel indrukwekkend. Dit ga ik ook wel op een andere manier op papier zetten maar dat moeten de jongeren maar verslaan. Misschien kom ik daar later nog eens op terug.

Ik kan geen foto's toevoegen omdat Sam geen Wifi heeft. Van het russische hotel, waar ik verblijf, kreeg ik wel 4 codes voor mijn Wifi, maar dat werkt ook niet. De hotelcomputer had ik opgestart. Met de muis internet aangeklikt. Wend ik mij tot het toetsenbord, blijkt dat ook russisch te zijn. Dus van armoe maar weer uitgezet. Ik schrijf dit verhaal nu op een computer van het kantoor van Bethania.

Woensdag ga ik naar huis en dan hoop ik in de komende, waarschijnlijk moeilijke, tijd nog goede momenten met mijn familie te mogen doorbrengen. Met hulp van Boven zal dat toch wel lukken. Ik heb onderweg al wel ervaren dat het niet erg is om emoties te hebben. Je kunt beter een potje sjanken als dat je in spanning zit.

Rest mij nog 1 ding:

Aan de reakties, waarvoor ik iedereen zeer dankbaar ben en die mij zeker gesteund hebben, en ook aan het aantal vieuws, zie ik dat er toch wel volgers zijn die mij niet sponsoren. Iedereen die dat wil kan eventueel een donatie doen aan ons projekt door een bijdrage te storten op

REKENING NUMMER 3662 06 273, ten name van de Diaconie van de Protestantse Gemeente te Voorst, onder vermelding van Bethania.

Mijn sponsoren wil ik vragen te wachten op de nota die binnenkort komt. Mijn teller staat nu op 20151 km. en ik ben begonnen met 17287, dat zijn 2864 km. Als je per km. sponsort kun je dus uitrekenen wat mijn fietstocht je gekost heeft. Met het laatste stuk had ik de 3000 km. vol gemaakt. Toch meer als ik verwachtte. Ik ben wel blij dat ik mijn voorschotbedrag wat ik aan de diaconie betaald heb op basis van 2000 km. met een gerust hart kan terug vorderen.

Die nota voor de sponsors kan nog wel enkele weken duren want ik ga thuis eerst even acclimatiseren.

Ik groet jullie vanaf dit punt voor de laatste keer.

Aart

Reghin-Borsec(95)-Roman(159)

Nu in Roman. Toen ik vanuit de Karpaten Pietra Neamt binnen fietste had ik het ook wel gehad met die bergen. Vanuit Borsec eerst een tijdje langs een rivier gefietst, zo'n 30 km. en aan de goede kant van de waterscheiding van de Karpaten, dus vals plat naar beneden.
Na 30 km. kom je bij een stuwmeer en fiets je dus niet meer langs de natuurlijke loop van de rivier maar verder omhoog door de bergen. Wat je klimt daal je ook weer maar de weg is dan dusdanig slecht dat je bij het dalen constant in de remmen moet.
Na het stuwmeer van zo'n 50 km. weer lekker langs de rivier naar beneden gefietst naar Piatra Neemt. Hele weg prachtig landschap natuurlijk maar toch veel armoe. Is toch deprimerend.
Vanuit de Karpaten fiets je Piatra Neamt binnen en aan de andere kant er uit na enkele kilometers fiets je zo Moldavië in. Niet het land maar wel het landschap en na een week armoe is die hier toch een heel stuk minder.
Ik moet nu volgens Maps nog 236 km
. dus dat zou in 2 dagen moeten kunnen, via Iasi.

Carei-Zalau (89 km.)-Reghin (188 km.)

Gisteren 188 km. Door de bergen gefietst tussen de 300 en 600 m. hoogte met veel venijnig klim werk. Begin vandaag aan de echte Karpaten en die zien er toch wel dreigend uit.
Groeten,
Aart

Carei 119 km.

Ik heb zo veel te vertellen.
Over armoede, het wordt hier wel heel snel duidelijk dat er een hele bevolkingsgroep buiten de boot valt, rijkdom, de landsaard, het thuis voelen (of niet), de kwaliteit van de wegen, de landbouw en weet ik wat niet meer maar....
Vandaag geen goede berichten van het thuisfront ontvangen en daarom doe ik de komende dagen alleen per sms kort verslag aan Ineke.
Ik ga nu zo snel mogelijk de tocht volbrengen, dat deed ik toch al, en dan wil ik ook zo snel mogelijk naar huis dus een rendez vous met de groep zit er helaas niet in.
De verhalen komen misschien t.z.t. wel in een persoonlijk gesprek.
Tot ziens, hopelijk, in Nederland.

P.s. Om gissen te voorkomen: Mijn moeder hoopte een operatie te kunnen ondergaan vanwege een melanoom maar heeft vandaag in Amsterdam te horen gekregen dat dat er niet in zit.
Bovendien heeft een zwager van me net een long operatie ondergaan vanwege longkanker.
Met mij gaat het goed hoor. Het fietsen vind ik heerlijk en is goed te doen maar bovenstaande maakt toch wel dat ik graag naar huis wil.

Jaszbereny-Hortobagy 121 km.

Vanmorgen dacht ik eerst een verhaal te gaan schrijven over de wegen en het verkeer.
Naar Heves NNO over de 31 NO wind strak tegen en een hele slechte weg.
Grote gaten in de sporen van de autos zodat die half spoor gaan rijden. Zowel het achter op komend als het tegemoet komend verkeer. Bovendien was het ook nog erg druk.
Ik weet niet of jullie er iets bij voor kunnen stellen maar toen heb ik wel een paar keer gedacht dat het niet gekker moest worden. Dat arme fietsje van me moest ook om de gaten slalommen, dus ik was er best druk mee. Blij met mijn spiegeltje. Tegemoet komend verkeer, achter op komend verkeer en het wegdek in de gaten houden.
Gelukkig werd de weg na Dany, waar hij oostwaarts over gaat in de 33, veel beter en had ik de wind ook meer opzij.
Bij Tisza reed ik een gebied binnen wat het mooiste landschap van mijn fietstocht is, tot nu toe.
Laagland, kortom Giethoorn, en dan tig keer uitgestrekter. Ik zal er wat fotos van oplossen maar als je kunt moet je maar eens op Google Maps kijken en dan fotos van dat gebied aan klikken.D dat zullen er ongetwijfeld heel veel op staan. Hier komt dus het hongaarse riet vandaan, vermoed ik.
Nu zit ik in Hortobagy op een camping en heb lekker mijn eigen potje gekookt. Goede camping met 4 campers, waarvan 1 nederlandse, en ik.
Nou, nog een paar fotos en dan zoek ik mijn tentje op.
Internet is hier dus overal gratis met Wifi. Ik moet alleen wel bij de receptie gaan zitten.

gisteren Jaszbereny (86 km.)

Route:
Vinkers-Nagytarcsa-Isaszeg-Haringsalade-Dany-Koka-Szentmartonkata-Nagykata-Jaszbereny.
Gisteren wilde ik eigenlijk niet wat schrijven maar omdat ik nogal klaagde over het afscheid zijn toch wat mensen misschien nieuwsgierig hoe het alleen zijn bevalt.
Nou, die eerste dag ging best goed.
Lekker fietsen, door een mooi landschap. Hoe simpel kan het leven zijn. Het landschap lijkt erg op Nederland. Vlak, heuvelachtig, bos, akkerbouw, dorpje. Kortom, afwisselend.
Dikke 30 graden met soms een straffe oosten tegenwind maar goed te doen.
Het spannendste was toen ik rakelings langs een plat gereden slang van een meter fietste en ik van schrik de benen hoog op beurde. Verder zie je wel meer gesneuveld wild. Ook een Das of een Wasbeer of zoiets gisteren.
Verder begrijp ik nu waarom bij onze buren hongaarse rietdekkers aan het werk waren. Traditioneel wordt hier ook veel riet gedekt. Onderweg zie ik ook best wel veel rietland.
Het fietsen alleen gaat dus best goed en het volgende verhaal kan wel even duren.
Groeten,
Aart

budapest 2- hebben wij weer

Vanmorgen maar een Hop on Hop off ticket gekocht, inclusief river cruise.
Na een uur in de bus en een uur op de boot, wachtend op de bus, zien we al wel verdacht veel politie afzettingen en na nog een poos wachten blijken er daar helemaal geen bussen meer te rijden.
De halve stad is afgezet vanwege de Gay Parade. Komen we in het engels in gesprek met iemand die ons vertelt dat er zo veel ME is vanwege de zwarthemden. Ze hebben ook zwarte broeken aan en legerkissies. Echte Neo Nazisme die rellen willen veroorzaken. Ineke zegt tegen mij dat de politie ook filmt. Alles wordt vastgelegd, waarop blijkt dat we met een nederlander engels staan te praten. Wel toevallig want zo veel nederlands hoor je hier niet.
Gelukkig waren we niet zo ver van het hotel en de plm. 100 neo nazis schreeuwden en joelden wat maar verder was het weinig spectaculair. De politiemacht was ook echt overweldigend.
Volgens de man waar we mee spraken en die hier all 20 jaar komt en 1,5 jaar woont kan extreem rechts hier trouwens wel rekenen op 20-25 procent van de stemmen.
De Gay Parade hier is trouwens niet te vergelijken met die in Amsterdam. Ik had r bij wijze van spreken zo tussen kunnen gaan staan met Ineke aan mijn zij en dan waren we niet opgevallen.
Nou, vanavond gaan we nog naar een folkloristisch optreden.
Gisteravond naar een orgelconcert, Toccata van Bach en Requiem van Mozart geweest in de Stephansbasiliek. Google of You Tube eventueel maar eens op wat termen.
Ik gooi er weer een paar fotos op en dan gaan w ons voo.rbereiden op het afscheid morgen vroeg. Ineke wordt hier om 9.30 uur door de taxi opgehaald. Snik, snik, snik......
Ik verlang nu toch ook echt naar huis en de familie.
Ik denk, dat als ik maar onderweg ben, het wel weer gaat.
Groeten,
Aart

budapest 1

Ineke's terugreis geregeld. Toch bijna hele dag mee bezig geweest.
Ineke vliegt met Wizzair zondag naar Eindhoven en haar fiets wordt morgenmiddag door DHL hier bij her hotel afgehaald.
Dankzij een zeer behulpzame hotel manager de fiets en bagage van Ineke bij een bike shop in laten pakken.
Wij wonen momenteel in Pest. Vanavond voor zonsondergang naar de overkant van de Donau, dus Buda, de Citadel, gelopen. Langs het kantoor van de president van Hongarije. Wat heeft die man een unieke lokatie oom gasten te ontvangen.
Als de lichtjes aan gaan van de bruggen en de kastelen en kerken van Buda en Pest begrijp je pas waarom dit zo'n sprookjesachtige stad is. De Donau en die gebouwen, echt ongelooflijk. Ineke en ik zijn het er over eens dat dit toch echt de mooiste stad is die we ooit gezien hebben en we hebben er toch all enkele afgestreept.
Ik gooi er wat foto's op maar beter kun je, denk ik, maar eens googelen op Budapest om te zien wat wij gezien hebben.